Brownsberg

Jaja 28 en 29 december hebben we even een toertje gemaakt naar Brownsberg.
Dit hebben we geregeld op de 27ste, het enige nadeel was dat we met 28 man waren.
De weg ernaar toe verliep goed. Een drie uur durende rit. Het laatste stukje ging over smalle paden omhoog de berg op. We hadden een beetje bange buschauffeur en durfde op een gegeven moment niet verder. De weg was glad en als we zouden weg glijden dan rolde we het ravijn in. We stapten uit bewonderde een slang en een paar apen, waarna een ander busje passeerde die er niet door kon. Hij vertelde het wel even op te lossen. Hij stapte in onze bus, reed een heel stuk achteruit en kwam terug met hoge snelheid om de bocht door te gaan. Voemmmm… onze bus was eruit. We konden weer verder.
Boven aangekomen hadden we een hut met prachtig uitzicht over het Brokopondo meer. Aan onze kant zag je het Tonka-eiland goed liggen, waar ik een paar weken geleden ben geweest.
Vervolgens, na een broodje te hebben gegeten, maakten we een wandeltocht richting de Irene en leo val. Helaas was dit met de 28 mensen en wel met 1 gids. Hij vertelde weinig en wat hij zei heb je er eerst uit moeten trekken. En bij die 28 mensen zitten er natuurlijk altijd een aantal die hun muil niet kunnen houden. En ik ga erheen voor de natuur en de dieren die ik wil zien. En dan krijg je zo’n antwoord als…dan ga je maar naar apenheul.
Dus…het was een erg mooie tocht en mooie watervalletjes.
Mooi om deze zo ongerepte natuur te kunnen zien. Natuurlijk hebben we tijdens deze tocht geen wilde dieren gezien. O ja… een regenworm!
’s Avonds na het eten, heb ik met de gids afgesproken om een nachtwandeling te gaan maken. Het moest geheim blijven, want ik wilde voorkomen dat de hele bende mee wilde. Een is erachter gekomen en ging mee. Dus na het eten gingen we met Ronnie, Jeroen en ikzelf het oerwoud in. Ja, na een dubbele shot, om moed in te drinken. Kleight vertelde dat het slangenweer was en dat je goed moest opletten, want als je erop trapt dan bijten ze. Het was een spannende tocht en dan merk je pas dat het bos gaat leven in het donker(niet helemaal waar, maar je hoort meer geluiden). Zoveel dieren hoor je. We zagen echter alleen wat dieren als een goudhaas, kikkers en nog wat kleine diertjes.
Eenmaal terug gekomen in het kamp waren Ronnie en ik natuurlijk nog lang niet tevreden. Dus we gingen met z’n tweeën opnieuw het oerwoud in. Dit was ten strengste verboden, maar daar kwamen we achteraf pas achter. Deze tocht was nog spannender. Toch helaas weinig dieren gezien. Op een gegeven moment zag ik twee rode slangenogen op me af komen (reflectie van de schijnwerper). Toen ik ernaar toe liep waren ze verdwenen. Slangen zijn snel hoor. Zo nog even doorgelopen met zo af en toe een vleermuis die bijna tegen je hoofd aan vliegt. Met een nog niet helemaal tevreden gezicht teruggekeerd naar het kamp. Daar zaten Evelyn en Em doodongerust samen met twee gidsen op ons te wachten.
De volgende dag werden er weer wandeltochten gedaan. Wij dachten…we gaan mooi niet mee. We gaan zelf zonder groep en gids. En we hadden gelijk. Het was een hele mooie tocht naar de watervallen. Vele vogels die je hoort, en soms ziet vliegen. Je moet je voorstellen dat het een heel dichtgegroeid groen bos is. Vogels zie je niet makkelijk zitten. Ook hebben we een groep apen gezien. Slangen zagen we niet. We gingen even zitten op een boomstronk en ik zei…het zou mooi zijn als we nou een mooie slang zien. En plots zagen we er een. In een boom tegenover het pad. Een hele mooie geel met blauw. Ow verrek…het zijn er twee. Een stelletje.
Het pad naar de waterval was een hele steile afdaling en er was dus sprake van naar beneden klimmen. Evelyn redde het niet. Ze had haar teen gekneusd en ging niet naar beneden. Maar het was leuk en de moeite waard. Mooie vallen van het water, een bad, oranje krabbetjes en zeldzame gifkikkertjes.
Na een heerlijke klimpartij omhoog en een tegenkomend aapje zijn we terug gereden achter in de bak van een pick-up, die daar toevallig ook heen ging. Op de terugweg kwamen we nog een hertje tegen en waren net op tijd terug om terug te keren naar Paramaribo.

Nou vergeet ik de leukste momenten van de trip. Als tarzan slingerend door het oerwoud aan een lianentouw…wie wil dat nou niet? Nou ik heb mooie filmpjes van tarzan Pim in de jungle.
Tip: let op! Niet alle lianentakken zitten even goed vast, ze kunnen naar beneden komen vallen…

Een aantal weetjes:
•Weet je dat mijn 2005 langer duurt dan die van jullie?
•Weet je dat hier 20 tot 30 meter lange herrie dingen worden afgeschoten?
•Weet je dat hier op 30 december al 37 ongelukken met vuurwerk zijn geteld?
•Weet je dat hier kindjes van 7 jaar alleen met lucifers en vuurwerk op straat lopen?
•Weet je dat we Broki, een tent aan de rivier, hebben afgehuurd? Waar we de jaarwisseling zullen gaan vieren.
•Weet je dat ik met oud en nieuw achter de bar sta?
•Weet je dat ik deze week ben herkend als, … eej dat is ‘m!
Dat ik met een grote foto in de krant stond?